πλεκτάνη

η, ΝΜΑ

μτφ. μηχανορραφία, παγίδα, ενέδρα

νεοελλ.

ναυτ. είδος πλέγματος από κλώσματα σχοινιού με μορφή κορδονιού που περιβάλλει τον άξονα τής έλικας τού πλοίου στο σημείο εξόδου του από το σκάφος με σκοπό να εμποδίζει την εισροή τού νερού προς το πλοίο, κν. σαλαμάστρα

αρχ.

1. καθετί το οποίο συμπλέκεται ή συστρέφεται γύρω από κάτι άλλο, πλόκαμος, σπείρα

2. το πλέγμα τών φλεβών

3. πληθ. αἱ πλεκτάναι

α) ιατρ. μαστοειδής απόφυση τής μήτρας

β) τα πλοκάμια τού χταποδιού, τής σουπιάς, τού ναυτίλου κ.λπ.

γ) οι κεραίες τής καρίδας, τής γαρίδας

δ) ο ιστός τής αράχνης

ε) οι φαλλόπειοι σωλήνες

4. μτφ. α) (για τον καπνό) στροφή

β) σίφων*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πλεκτός + επίθημα -άνη (πρβλ. βοτός: βοτάνη)].